Ruchome piaski, czyli Marathon des Sables wita w Peru

Wszystko zaczęło się w roku 1984, kiedy to 28-letni Francuz Patrick Bauer w ciągu 12 dni przeszedł samotnie Saharę, targając ze sobą 35 kilogramów wszystkiego, co potrzebne do takiego wyzwania. Dwa lata później pierwszą edycję biegu Marathon des Sables ukończyło tylko kilku biegaczy, ale po 32 latach trudno o miejsce na liście startowej liczącej ponad 1000 nazwisk.

MdS Morocco przetarł ścieżki podobnym wieloetapowym imprezom biegowym w innych miejscach globu i w listopadzie 2018 roku wystartowała jego edycja w Peru. To nadal był Marathon des Sables, ale na nowym kontynencie, w nowych okolicznościach przyrody pustyni Ica, między falami Pacyfiku i majestatycznymi szczytami Andów.

Mimo zmiany lokalizacji, wszystkie standardy, a w zasadzie wszystko ponad standardy, było właściwe dla Marathon des Sables, gdzie ludzie spełniają swoje marzenia i sprawdzają, na co naprawdę ich stać, pokonując w ciągu 6 dni dystans 250 kilometrów. Bieg był właściwie peruwiańskim lustrzanym odbiciem swojego marokańskiego starszego brata.

Ten sam dystans około 250 kilometrów, czyli mniej więcej sześciu klasycznych maratonów, tradycyjnie podzielony został na 6 etapów. Podobnie jak marokański pierwowzór, MdS w Peru wymagał od uczestników zawodów praktycznie samowystarczalności, bo organizatorzy zapewniali biegaczom jedynie płótno nad głową i racjonowane porcje wody. A jednak pustynia Ica to kompletnie inna bajka niż Sahara.

Pierwsze dni były bardzo „surowe”, szczególnie dzień pierwszy, w którym ponad 37-kilometrowa trasa prowadziła z Cahuachi do Coyungo. Tu można było napotkać małe wioseczki, koryta rzek, a nawet bujną roślinność. Dzień drugi to już ruchome wydmy ciągnące się po horyzont, szerokie panoramy piaszczystych przestrzeni poprzecinanych momentami wyszczerbionymi górami.

Dzień czwarty Marathon des Sables Peru ukazał w pełnej krasie piękno tego biegu: w zasięgu wzroku zmęczonych biegaczy pojawił się Pacyfik, dając zupełnie inną perspektywę bieganiu po pustyni. Kolejny dzień to bieg wzdłuż skalistego wybrzeża, który przypominał karkołomną jazdę w górę i w dół kolejką górską, z metą na plaży Barlovento.

W zawodach wzięli udział biegacze z 30 krajów, z czego największymi ekipami byli Francuzi, Brytyjczycy i Japończycy. Większość marzyła jedynie o dotarciu do mety, ale elita piaskowych biegaczy walczyła o zwycięstwo. Wśród mężczyzn tempo od początku nadawał 5-krotny zwycięzca Marathon des Sables Moroko Rachid El Morabity, wśród kobiet nie miała sobie równych mistrzyni świata w biegach ultra Nathalie Mauclair, która była najszybsza na wszystkich sześciu etapach.

Warunki dla wszystkich były takie same – każdy niósł wszystko, co potrzebne do przetrwania, na własnych plecach: jedzenie, ubranie, śpiwór, karimatę i wszystko inne, co warte jest dźwigania w takim biegu, a liczy się dosłownie każdy gram. Jedyną rzeczą, jaką zapewniają podczas MdS organizatorzy, jest racjonowana woda i namiot do spania (może właściwszym określeniem będzie płachta nad głową).

Spektakularna trasa, z trudnymi do ogarnięcia przestrzeniami, mieszanka ciężkiego piachu i stromych zboczy sprawia, że praktycznie każdy, kto chce dotrzeć do mety, musi otrzeć się o granicę własnych możliwości. Ta nowa impreza wpisuje się idealnie w etos MdS, w spuściznę pioniera Patricka Bauera, stając się natychmiast kolejnym punktem na liście życzeń biegających poszukiwaczy przygód na całym świecie.

Etapy Marathon des Sables Peru 2018

Dzień 1: 37,2 km: Z Cahuachi na wysokości 350 metrów nad poziomem morza do Coyungo, które jest właściwie na poziomie oceanu.

Dzień 2: 40,2 km: Z Coyungo do Samaca, czyli dużo bardziej wymagający profil trasy: długi podbieg na początek, a potem góra-dół i kanion Rio Ica.

Dzień 3: 32,7 km: Do Ocucaje mieszanka kamieni i piasku, z 550 metrami do góry na pierwszych 13 kilometrach.

Dzień 4: 68,3 km: Długi dzień. Pierwsze 40 km to falowanie terenu, a potem w dół do poziomu morza. Niestety, na koniec znów pod górę. Na szczęście pomaga widok oceanu.

Dzień 5: 42,2 km: Wzdłuż wybrzeża przez piaszczyste plaże, klify i starożytne tereny, które są rajem dla archeologów.

Dzień 6: 19,6 km: Ostatni, krótki etap wzdłuż wybrzeża, ale już właściwie po płaskim, aż do mety w La Catedral.

MdS Peru oczami biegaczy

Rocio Carrión (Peru): „Najpiękniejszą rzeczą są biwaki: słuchanie różnych języków, spędzanie czasu z ludźmi, którzy dzielą z tobą pasję, cierpią tak jak ty i rozumieją cię. Ta wspólnota z innymi ludźmi ucieszyła mnie”.

Naho Fukunaga (Japonia): „Podobała mi się myśl, że jestem pionierką, że zapisuję się w historii”.

Gediminas Grinius (Litwa): „To jest bardziej przygoda i wewnętrzna eksploracja niż wyścig”.

Beatriz Camiade (Meksyk): „Wracasz do domu ze wspaniałymi opowieściami o przyjaźni, ale najbardziej niesamowitą rzeczą jest to, czego dowiedziałam się o sobie, ta siła głęboko w środku!”.

Zobacz także:

• Namibia Crossing Wildrun: 200 km dzikiej afrykańskiej przygody

• Antarctic Ice Marathon: Maraton lodu i śniegu

• Iditarod Trail Invitational: najbardziej ekstremalny ultramaraton świata

• Runmageddon Global: pot, łzy i wielka przygoda

RW 09-10/2019