Najpiękniejsze ścieżki biegowe RW - cz. 9

Miejsce: Tatry Zachodnie, Polska

fotograf: Anna Bujak

biegacz: nieznany

opis: Zdjęcie zostało wykonane jesienią 2016 roku na Trzydniowiańskim Wierchu (1758 m n.p.m.). Na szlaku przed szczytem udało się uchwycić przypadkowo spotkanego biegacza z Krakowa, który wraz z kolegą wykorzystał cudowną jesień na wybieganie po Tatrach Zachodnich.

„Początkowo planowali Gorce, ale w drodze zmienili plany na bardziej malownicze o tej porze Tatry. Wspólnie zatrzymaliśmy się na szczycie na krótką regenerację i ucięliśmy sobie miłą pogawędkę” – wspomina Anna Bujak, autorka zdjęcia.

Biegacze z Krakowa zrobili tego dnia ambitną pętelkę: Siwa Polana – Dolina Chochołowska – Grześ – Rakoń – Wołowiec – Łopata – Jarząbczy Wierch – Kończysty Wierch – Trzydniowiański Wierch – Siwa Polana. W sumie trasa liczyła ponad 28 kilometrów.

„Biegłam nią i wiem, że musieli się nieźle zziajać pod górkę. Mieli przy tym imponujący czas! Pokrzepieni moim i koleżanki prowiantem: szarlotką i bananami, oraz napojeni naszą wodą niczym rześkie kozice ruszyli z kopyta dalej w dół” – wspomina Anna. 

Miejsce: góra Ślęża, Polska

fotograf: Bebe Emtekowicz

biegacze: Ania Bagińska, Piotr Perkowski

opis: Okolice góry Ślęży (717 m n.p.m.) są celem pielgrzymek biegaczy z Wrocławia i okolic. Oprócz kościoła na szczycie nie ma tu jednak żadnego klasztoru ani słynnego obiektu sakralnego. Jest jednak coś, co przyciąga w to miejsce nie tylko sportowców. Ponoć to miejsce mocy – nazywane czakramem przez osoby zajmujące się ezoteryką.

Z całą pewnością moc biegową można wyrobić na licznych stromych podbiegach i ścieżkach tej góry, leżącej pośród dolnośląskich pól – i to bez pomocy czarów. Jesienią lasy pokrywające Ślężę zaczynają mienić się niezwykłymi barwami. Anna i Piotr postanowili zrobić sobie wycieczkę biegową po jej zboczach. Co ciekawe, na nogach mieli nie buty treningowe, tylko sandały biegowe Monk Sandals, wyrabiane ręcznie przez Aleksandra Łężnika w nieodległej Sobótce.

Miejsce: Dolomity, Włochy

fotograf: Darek Gąsienica Sieczka Dudek

biegacz: Kuba Pawlikowski

opis: Górska trasa w masywie Croda da Lago wiedzie z Cortiny d’Ampezzo na przełęcz Giau. Po drodze mija się piękne jeziorko o tej samej nazwie, co cały masyw, malownicze tereny pasterskie, a wisienką na torcie i zwieńczeniem trudu jest bieg przez niezwykle urokliwą widokowo przełęcz w Dolomitach, czyli Giau.

„Zgubiliśmy szlak kilkakrotnie, nie mając jednocześnie konkretnie zaplanowanej trasy. Kombinowaliśmy nieco z jej wariantami, ale czasem to czysta przyjemność tak na chwilę zgubić się w górach. Tego dnia pokonaliśmy około 35 kilometrów. Dolomity to piękne tereny biegowe, choć wymagające dobrego zaplanowania biegowego szlaku” – mówi Darek Gąsienica Sieczka Dudek z Zakopanego. Przyznaje, że w plecaku zawsze ma aparat fotograficzny. Łączy w ten sposób dwie wspaniałe pasje, jakimi są bieganie i fotografia.

Miejsce: Beskid Śląski, Polska

fotograf: Katarzyna Bander-Paszek

biegacze: Agnieszka Kruszelnicka, Tomasz Paszek, Stanisław Skiba

opis: Zdjęcie zostało zrobione na zbiegu ze szczytu Skrzycznego fragmentem niebieskiego szlaku. Trasa wiedzie od Doliny Zimnika żółtym szlakiem turystycznym – szeroką drogą, początkowo asfaltem, dalej odbija w trasę dojazdową do schroniska. W zimie była przetarta przez skutery śnieżne lub quady, które dowożą tędy zaopatrzenie. Dzięki temu mniej zapadaliśmy się w głębokim śniegu.

Trasa o ładnym przewyższeniu i długości około 21 km – tam i z powrotem. Do tego wspaniałe widoki przez cały bieg na Beskid Mały, Jezioro Żywieckie, a nawet Babią Górę, którą widać na zdjęciu chowającą się już po południu w chmurach. Dużym atutem tej trasy jest schronisko na szczycie, w którym można zrobić przerwę na rozgrzewającą gorącą herbatkę przed powrotem na dół.

Wybierając się na wspólną przebieżkę ze znajomymi, mieliśmy niesamowite szczęście do pogody w tym dniu, która uraczyła nas nie tylko wspaniałymi widokami, ale również pokazała nam prawdziwe piękno górskiej zimy w całej okazałości.  

Miejsce: Beitostølen, Norwegia

fotograf: Wojciech Chybiński

biegacz: Damian Marciniak

opis: „Myślisz, że polska zima jest długa i ciężka? To nie byłeś w Norwegii” – przekonują mieszkający tam Polacy. W tym małym, bogatym kraju o pięknej, choć surowej przyrodzie, nasi rodacy stali się najliczniejszą grupą wśród obcokrajowców. Nic dziwnego, że listy startowe tamtejszych biegów pełne są Kowalskich i Nowaków. Zimą trenuje się tam mimo mrozów i śniegów.

 „Miałem okazję biegać na drodze nr 51 niedaleko miejscowości Beitostølen. Może wydawać się to dziwne, że można tak swobodnie biegać sobie po drodze, ale ten odcinek został zamknięty z powodu zbyt dużego oblodzenia. Temperatura tego dnia wynosiła około -8 stopni Celsjusza. Zrobiłem trening 20 km z kolczastymi nakładkami na buty. Totalna cisza i dookoła pustynia śniegu. Polecam to miejsce na zimowe wybiegania w Norwegii” – mówi Damian Marciniak, mieszkający tam od kilku lat.

Charakterystyczne tyczki powbijane wzdłuż trasy służą kierowcom do orientowania się w terenie – czasem śniegu jest tak dużo, że po prostu nie widać, gdzie jest droga, a gdzie zaczynają się jeziora i skały.  

Miejsce: lasy koło Olkusza, Polska

biegacz i fotograf: Andrzej Gonciarz

opis: Wielki bukowy las położony na południe od Olkusza leży na styku województwa śląskiego i małopolskiego. Można go śmiało nazwać zielonymi płucami pobliskich, zadymionych Katowic i Krakowa. Miejsce, w którym zrobiono zdjęcie, zwie się „Chłopski las” i znajduje się w sercu tej niezwykłej biosfery – tu bez obaw o obecność smogu odetchniesz pełną piersią i czystym powietrzem. Biegnąc po bukowych alejkach, warto odnaleźć źródło rzeki Sztoły, uznanej w Polsce za pomnik przyrody.

„Woda z rzeki nadaje się do picia i świetnie gasi pragnienie. Zawsze zatrzymujemy się tam z biegaczami, żeby zaczerpnąć kilka łyków” – mówi Andrzej Gonciarz, mieszkaniec pobliskiej Ligoty. Bukowy las o każdej porze roku wygląda inaczej i – jak przekonuje Andrzej – można tam naprawdę „odświeżyć” umysł i poczuć się wolnym.

Miejsce: Karpaty Południowe, Rumunia

fotograf: @Chrisactive Krzysztof Zaniewski

biegacz: Paweł „Pigmej” Krawczyk

opis: Trasy biegowe i szlaki trekkingowe w rumuńskiej części Karpat należą do pięknych, dzikich, ale też niezwykle trudnych. Co roku w sierpniu przekonują się o tym biegacze podczas zawodów 2x2 Race (2x2race.com), rozgrywanych w najwyższej części gór Rumunii – Karpatach Południowych. Malownicza trasa tej imprezy prowadzi przez dwa najwyższe szczyty tego regionu: Moldoveanu (2544 m n.p.m.) oraz Negoiu (2535 m n.p.m.).

„Już sama podróż na miejsce startu robi wrażenie. Na przełęcz Balea Lac prowadzi kręta i bardzo widokowa Trasa Transfogarska. Największe wrażenie na biegaczach robi jednak trudność tej trasy: stromo, duża ekspozycja, luźne kamienie, w kilku miejscach wspinaczka po łańcuchach. Do tego bardzo słabe oznakowanie szlaków, które dodatkowo utrudnia ukończenie tej górskiej przygody” – mówi Maciej Makowski, biegacz amator, który podczas 2x2 Race pokonał krótszy z dystansów.  

Miejsce: Dolina Lejowa, Tatry, Polska

fotograf: Błażej Łyjak

biegaczka: Katarzyna Antosz-Łyjak

opis: Tatry latem są pełne turystów, którzy oblegają popularne szlaki. Wystarczy jednak ruszyć w mniej znane miejsca, żeby cieszyć się ciszą i przyrodą podczas biegu. Taka jest właśnie spokojna i bezludna Dolina Lejowa, leżąca między Doliną Chochołowską i Doliną Kościeliską. Na zdjęciu Kasia Antosz-Łyjak przebiega przez kładkę na Lejowym Potoku. Przez Dolinę prowadzi żółty szlak do Niżniej Polany Kominiarskiej, z której odchodzi czarny szlak do Doliny Chochołowskiej. Tereny wprost wymarzone do górskiego biegania! 

Miejsce: Tatry Zachodnie, Słowacja

fotograf: Darek Gąsienica Sieczka-Dudek

biegaczka: Lenka Kovac

opis: Trasa w słowackich Tatrach Zachodnich biegnie ponad dnem Doliny Jałowieckiej przez tzw. babki na Siwy Wierch – wyjątkowej urody wzniesienie, na które warto się wdrapać. Dolinę Jałowiecką otaczają Grań Rosochy z Trnacem, Rokitowcem i Skałą oraz grań od Siwego Wierchu. Trasa następnie wiedzie przez najniższą przełęcz w grani głównej Tatr, zwaną Palenicą Jałowiecką. Latem Dolina Jałowiecka była jednak zamknięta po potężnych ulewach. Mamy nadzieję, że jesienią będzie można po niej biegać.

Trasa jest o tyle wyjątkowa, że nawet w szczycie sezonu przy dobrej pogodzie pojawia się tam niewielu turystów. Prędzej spotkasz tam niedźwiedzia niż człowieka. Cały szlak biegowy ma długość około 29 kilometrów, w tym 1880 metrów podbiegów i 2100 m zbiegów.

Miejsce: Białystok, Polska

fotograf: Szczepan Skibicki Go-Podlasie

biegaczka: Kamila Skibicka

opis: Zdjęcie zostało zrobione w lesie Wesołowskim w Białymstoku. Wraz z lasem Pietrasze leżą na północy miasta i mają powierzchnię około 600 hektarów. Może nie jest to ogromny kompleks leśny, ale naprawdę jest gdzie pobiegać. Jest sporo górek oraz wąskich ścieżek, tzw. single tracków. Las jesienią jest wyjątkowo piękny, gdyż jest wiele liściastych drzew. Można powiedzieć, że dosłownie biegnie się po liściastym dywanie. 

Zobacz pozostałe galerie z tego cyklu:

« Najpiękniejsze ścieżki biegowe RW - cz. 8

RW 09/2017-12/2018