Turia Pitt: Nic mnie nigdy nie zatrzyma

We wrześniu 2011 roku Turia Pitt stanęła na starcie 100-kilometrowego ultramaratonu w Kimberley w Australii. Ten bieg zmienił jej życie. Na 30. killometrze trasy została uwięziona wraz z kilkoma innymi biegaczami w pożarze buszu. Doznała poparzeń na 65% powierzchni ciała i lekarze nie dawali jej szans na przeżycie.

Mimo to w październiku 2016 roku Turia stanęła na starcie Ironmana na Hawajach. Dystans sam w sobie wykańczający, ale dla Australijki był jeszcze trudniejszy. W wyniku obrażeń straciła 4 palce i kciuk, a jej poparzona skóra zupełnie nie spełniała funkcji termoregulacyjnych, bo nie działały gruczoły potowe.

Warto przeczytać: Mirosław Jeznach: stracił ręce, zyskał pewność siebie

A teraz wyobraź sobie: 3,8 km płyniesz z zaciśniętymi pięściami, 180 km pokonujesz na rowerze, z trudem trzymając kierownicę, a w czasie biegu maratońskiego musisz regularnie oblewać się wodą, by nie paść z przegrzania. 29-latka ukończyła Ironmana w czasie 14:37:30 i choć nie zawiesza butów na kołku, to czuje, że coś tym biegiem sobie udowodniła.

„Po pożarze musiałam wszystkiego uczyć się od nowa: chodzić, mówić, jeść. A moja pewność siebie w dużej mierze pochodziła z tego, jak sprawne jest moje ciało” - wyjaśnia.

By chociaż częściowo odzyskać sprawność, spędziła w szpitalach 864 dni i miała 200 (!) operacji. Po wyjściu ze szpitala nie miała szans na powrót do pracy jako inżynier w kopalni. Trudno też było jej pogodzić się z opinią lekarzy, którzy mówili, że już nigdy nie będzie biegać.

„Pamiętam, co wtedy sobie pomyślałam: »Tak? To ja wam jeszcze pokażę! Któregoś dnia ukończę Ironmana!«. Wiedziałam, że jeśli tego dokonam, to będzie znaczyć, iż jestem silniejsza i szybsza niż przed pożarem” – mówi Turia.

Jej trener Bruce Thomas uważa, że największą siłą Turii jest jej psychika. „Kiedy już się na coś zdecyduje, to nic jej nie zatrzyma w realizacji wyznaczonego celu” – zapewnia.

Przeczytaj również: Marcin Grabiński: Moje słabości są moją siłą

Początkowo Turia nie wiedziała, co począć ze swoim życiem, ale chciała, by jej nieszczęście przyniosło coś dobrego innym. Dziś jest mówcą motywacyjnym i celebrytką w Australii. Czuje, że jest we właściwym miejscu.

„Mogę inspirować ludzi, pokazywać im, ile mają możliwości. I to jest niesamowite” – mówi.

W 2016 roku ponad 7000 osób wzięło udział w jej programie, którego celem było osiągnięcie określonego celu. Dla niektórych było to uwolnienie się od stosującego przemoc partnera, zmiana pracy czy start w maratonie. Inni odnajdywali w sobie pokłady fizycznej i psychicznej siły, by podnieść się po życiowych tragediach czy porażkach.

Turia przekazuje 10% swoich zarobków organizacji Interplast, która zajmuje się chirurgią rekonstrukcyjną w krajach Trzeciego Świata. Działa również  charytatywnie, jeżdżąc po Australii i spotykając się z ludźmi. Podczas jednego z takich mityngów, w Melbourne, odsłoniła swój pokryty bliznami po poparzeniach brzuch ze słowami: „Musisz to nosić z dumą”.

W czasie spotkań pokazywane są zdjęcia, jak ona i inni biegacze ratowani są przed śmiercionośnym pożarem, jak przebywa w szpitalu. Wyświetlane są filmy, gdy w masce ochronnej na twarzy po raz pierwszy po wypadku z trudem wchodzi na schody, jak mama i narzeczony trzymają za nią kciuki. Nic więc dziwnego, że jej przekaz ma ogromną siłę.

Warto przeczytać: Tom White: Wolał odciąć sobie nogę niż przestać biegać

„Chcesz się czołgać czy iść z głową do góry? Jakikolwiek jest Twój cel, podejmij wyzwanie i sprawdź, do czego jesteś zdolny. Ja wierzę, że wielkość jest w każdym z nas, musisz ją tylko uwolnić” – zapewnia Turia.

Słowa innych dają Ci moc? Nam też! Dlatego zebraliśmy garść najlepszych biegowych cytatów. Czytaj i inspiruj się, ku motywacji!

• Najlepsze cytaty motywacyjne dla biegaczy - cz. 1

• Najlepsze cytaty motywacyjne dla biegaczy - cz. 2

RW 05-06/2019