Ergometr wioślarski jest bardzo niebezpiecznym urządzeniem. Niebezpieczeństwo czai się w całkowitym zawładnięciu ciałem, a ściślej - mięśniami sportowca. W przenośni i dosłownie.
Kondycja wioślarza
Wymiana zdań miała miejsce na siłowni, gdzie stały cztery ergometry - rzecz jasna Concept2 model D. Dwa lata później sięgnę po mistrzostwo Polski, ale nie uprzedzajmy faktów.
Weszliśmy tam grupką biegaczy po treningu i nagle któryś z nas rzucił niezobowiązujące: "Pościgamy się?". Wytrawni wioślarze mogą teraz pękać ze śmiechu, ale my byliśmy zupełnie zieloni. Nie mieliśmy pojęcia o tym, co nas czeka, dlatego skwapliwie przystaliśmy na to zaproszenie do wyścigów, licytując się jednocześnie: "To na ile? Na pięć? Nie, na dychę!". Obsługa siłowni sprowadziła nas na ziemię, proponując najpierw wyścig na kilometr, a więc zaledwie na 1000 metrów! Trochę to było śmieszne, ale co tam...
Zaczęliśmy wyścig (opór ustawiony na "10", bo jakżeby inaczej). Po 200 metrach czułem, że będę mistrzem świata. Po następnych 200 metrach, że może uda się wygrać. Po 600 m wiedziałem, że połowa jest już za mną, ale po co się ścigać! Po następnych 200 - że zostało jeszcze tylko 200 i potem będzie można umrzeć, i w sumie szkoda, że decyzję o umieraniu powziąłem tak późno. Po 1000 metrach ze zdumieniem stwierdziłem, że żyję i się udało, choć wcale nie byłem pierwszy. Uzyskałem czas ok. 3:20 i połknąłem bakcyla.
Rok później wystartowałem na Międzynarodowych Mistrzostwach Polski na Ergometrze Wioślarskim (MMPnEW) i zająłem 7. miejsce z czasem 3:09.3. W roku następnym spełniłem swoje marzenie i zostałem mistrzem Polski, a życiówkę sprowadziłem do poziomu poniżej 3 minut na kilometr.
Była to dla mnie zupełnie nowa dziedzina, ale na szczęście niezbyt skomplikowana technicznie (czego nie można powiedzieć o samym wioślarstwie). Pomyślałem sobie, że skoro jestem trenerem, który uważa siebie za specjalistę z zakresu treningu wytrzymałościowego, to mimo jeszcze jednej komponenty - siły, powinienem sam się przygotować do zawodów. Tylko w ten sposób mogłem udowodnić, że niekoniecznie trzeba znać dogłębnie daną dziedzinę sportu, by osiągnąć w niej sukces. To tylko fizjologia i biochemia, których prawa są niezmienne i niepodważalne.
Ergometr wioślarski na niepogodę
Za oknem deszcz i zimny wiatr nie zachęcają do wyjścia na trening. Na dodatek pojawia się poczucie zmarnowanego dnia. Ileż można robić brzuszków i pompek na dywanie? Można by pójść do siłowni, ale klientela miotająca sztangi trochę zniechęca. Studio fitness delikatnością trenażerów raczej wzbudza śmiech niż zachęca do wysiłku. Może więc jednak wyjść na dwór?
Komentarze